วันพุธ, ธันวาคม 06, 2549

๛ Be Neurotic!



บ้าบอให้มันเต็มที่ไปเลย!

ยามที่สภาวะอารมณ์อันไม่พึงปรารถนาปรากฎขึ้น จงอย่าไปตัดสิน อย่าไปปิดกั้น อย่าไปกดทับ...จงอย่าลังเลใดๆทั้งสิ้น

จงรู้สึกบ้าบอและสับสนให้มันเต็มที่ไปเลย แสดงมันออกมา แบ่งปันให้พี่น้องกัลยาณมิตรทางธรรมได้รับรู้ ไม่ว่ามันจะดูไร้สาระ เลวร้าย ต่ำต้อย หรืองี่เง่าสักเพียงใด

คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไปต้านสายธารอันไม่หยุดนิ่งของชีวิต ดัดจริตต่อตนเองและผู้อื่น เพื่อจะได้ดูมีความสำคัญ สูงกว่า ดีกว่าสภาวะความเป็นตัวของคุณเองในป้จจุบันขณะ เมื่อคุณเต็มใจที่จะสัมผัสประสบการณ์อีกด้านของชีวิตของความเป็นคนที่งี่เง่า ห่วยแตก เพี้ยน บ้าบอ ไร้สาระ ดูบ้างสักระยะ นั่นเป็นโอกาสให้คุณได้เรียนรู้ที่จะขจัดเปลือกของความอวดดี หยิ่งยโสออกไป ปล่อยให้ตัวตนทางจิตวิญญาณได้ตายไปเสีย เพื่อกลับไปสู่รากฐานของความว่างภายใน เปิดใจในการเดินทาง เผชิญหน้ากับความไม่รู้ แล้วตื่นรู้สู่ความเป็นไปได้อันไพศาลของชีวิต

คุณจะยอมปล่อยให้โอกาสดีๆเช่นนี้ผ่านไปได้อย่างไรกัน ๛

5 Comments:

At 4:22 หลังเที่ยง, Anonymous ไม่ระบุชื่อ said...

ดีจัง คนแปลทำหน้าที่ต่อแล้ว ^__^

 
At 3:16 ก่อนเที่ยง, Anonymous ไม่ระบุชื่อ said...

บ้าบอให้มันเต็มที่ไปเลย!


โอ้วว ขอบคุณมากๆ เรารู้สึกเซ็งมาก 2-3 วันที่ผ่านมา พอมาเจอประโยคนี้รู้สึกเหมือนช่วยสลายความกลัดกลุ้มบางอย่างไปได้เหมือนกัน แฮ่ะๆ

อีกทีๆ...จงรู้สึกบ้าบอและสับสนให้มันเต็มที่ไปเลย

:)

 
At 11:01 ก่อนเที่ยง, Anonymous ไม่ระบุชื่อ said...

ไม่นานมานี้มีบางเรื่องที่เราคิดว่าเราวางมันลงไปแล้ว เราหายแล้ว เราปรกติดีแล้ว จนมาวันหนึ่งเราเองพบความจริงเมื่อคืนวันหนึ่งเราตื่นขึ้นมาตอนตีสองครึ่ง และร้องไห้เหมือนคนบ้า ร้องจนคิดอะไรไม่ออก ร้องจนเหลือแค่น้ำตากับอารมณ์ ราวกับสัตว์ที่บาดเจ็บที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้แม้แต่น้อย เราได้พบว่าจริงๆแล้วเรายังไม่ได้วางมันลงไปเลย เราแค่พยายามกดมันลงไปภายใน เราหลอกตัวเองจนเกือบสำเร็จว่าเราโอเค สำหรับตอนนี้กลับดีใจมากที่อย่างน้อยได้ค้นพบว่าเรายังแบกมันอยู่ อย่างน้อยเราได้รับรู้ ยอมรับมันอย่างที่มันเป็นจริงๆ

 
At 2:29 หลังเที่ยง, Anonymous ไม่ระบุชื่อ said...

เห็นดีด้วยกับทุกคน บางทีการพยายามเป็นที่ยอมรับของคนอื่นก็นำมาซึ่งความอึดอัด ต้องกดตัวเองให้อยู่ในกรอบแคบๆของความ "ปกติ"

บางครั้งยอมให้ตัวเองบ้าบอเสียบ้าง ดูจะเป็นหนทางเดียวที่เราจะรู้สึกได้ถึงความปกติจริงๆ เป็นชีวิตที่ติดดิน สัมผัสทุกมุมของชีวิตอย่างไม่รังเกียจ

วู้ว...

 
At 2:31 หลังเที่ยง, Blogger วิจักขณ์ said...

ดีใจจัง คนอ่านทำหน้าที่ต่อแล้ว *_*

 

แสดงความคิดเห็น

<< Home