วันอาทิตย์, มกราคม 14, 2550

๛ Even Slightly Aggressive



บ่อยครั้งที่เราพบกับสภาวะจิตที่ค่อนข้างจะฟุ้ง และเกาะเกี่ยวกับเรื่องราวในหัวได้อย่างง่ายดาย เมื่อนั้นเราจำเป็นจะต้องกลับมาสู่สมถะภาวนา เพิ่มความแน่วแน่มั่นคงให้มากขึ้น เราจำเป็นต้องเพิ่มความพยายามและความอุตสาหะ แม้มันอาจจะทำให้เรารู้สึกราวกับเสแสร้ง หรือถูกควบคุมอย่างไม่เป็นธรรมชาติไปบ้าง

แน่นอนว่าหากมองในแง่ของเป้าหมายของภาวนา สมถะอาจดูเป็นเทคนิคที่ออกจะก้าวร้าวไปสักหน่อย แต่ในสายคำสอนที่สืบทอดมายาวนานได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า เราจำเป็นที่จะต้องไร้ความเมตตาต่อการ "เวียนว่ายในหัว" ณ จุดนั้นขอให้มองเสียว่านี่คือเทคนิคชั่วคราวที่เรานำมาใช้อย่างรู้เท่าทัน เพื่อให้จิตเข้าสู่ภาวะที่สงบเยือกเย็น จนเรารู้สึกได้ถึงความอ่อนโยน การผ่อนพัก และการปล่อยวางสู่ความไม่พยายามอันเป็นธรรมชาติเดิมแท้ของจิต

ความเข้าใจในเรื่องนี้เป็นสิ่งสำคัญ เพราะมันจะนำมาซึ่งความตั้งใจที่ไม่สั่นคลอนในเทคนิคบางอย่างที่อาจจะดูยากและแข็งเกร็ง ต่อเมื่อเราเข้าใจว่ามันเป็นเพียงเป้าหมายชั่วคราวที่สำคัญในแนวทางของการฝึกฝน มันก็จะช่วยลดความเป็นไปได้ที่เราจะไปยึดติดกับเทคนิคเหล่านั้นจนหลงลืมเป้าหมายที่แท้จริงของการพักใจในธรรมาสภาวะของจิต ๛

1 Comments:

At 7:08 หลังเที่ยง, Anonymous ไม่ระบุชื่อ said...

บนเส้นทางการฝึกตนเราจะพบประสบการณ์เล็กๆๆ

ที่งดงามเหล่านี้การประคับคองทุกประสบการณ์ด้วย

ความเข้าใจและเรียนรู้เป็นสิ่งที่สำคัญจริงๆๆ สภาวะของ

จิตก็มีหลากรูปแบบให้เรียนรู้ตลอดเวลา ความเชื่อใจ

ความวางใจต่อชีวิต และความศรัทธาที่แน่วแน่

และอัตตาเดิมของตนเองจะแสดงตนออกมาให้เห็นเป็น

ระยะ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตด้านในน่าที่จะเรียน

รู้จริง ขอบคุณธรรมาจารย์ทั้งหลายที่เดินก่อนหน้านี้มา

ยาวนาน

 

แสดงความคิดเห็น

<< Home