๛ เรื่องเสี่ยง

การภาวนาเป็นเรื่องของการให้โอกาสกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า เธอปล่อยวางทั้งความคิดที่เยี่ยมและแย่ แล้วคืนกลับสู่ลมหายใจ

การปล่อยโลกที่คุ้นชิน เพื่อเข้าไปดำรงอยู่ในมณฑลแห่งความไม่รู้ของลมหายใจในปัจจุบันขณะ เป็นเรื่องเสี่ยงอย่างแท้จริง แต่ทางเลือกอื่นก็คือ การว่ายวนต่อไปในชีวิตที่กลับไปกลับมา ซึ่งน่าอาเจียนเป็นที่สุด ๛

๛ The Authentic Teacher

ครูบาอาจารย์ที่แท้ คือ บุคคลที่กำลังย่างก้าวบนเส้นทางแห่งการฝึกตนด้วยตัวของเขาเอง

เมื่อคุณเลือกที่จะฝากตัวเป็นศิษย์กับอาจารย์ท่านใด คุณหาได้กำลังเอาตัวเองไปผูกติดเพื่อรับคำสอนหรือข้อมูลอันเดียวที่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นที่ได้รับเมื่อวาน วันนี้ หรือพรุ่งนี้ คำสอนที่ดูเหมือนคุณจะเป็นเจ้าของได้นั้นแสดงถึงวิถีทางของวัตถุนิยมทางจิตวิญญาณ อันแสดงถึงมิจฉาทิฐิที่เรามีต่ออาจารย์ท่านนั้น

ทางที่ถูก คุณจะต้องร่วมเดินทางไปกับอาจารย์บนเส้นทางสายที่ท่านกำลังเดินอยู่ เข้าสู่กระบวนการที่เป็นพลวัต ไม่หยุดนิ่ง ในชีวิตของท่าน

ในการฝึกฝนเรียนรู้กับอาจารย์ คุณหาได้กำลังเรียนรู้ "บางสิ่ง" แต่กลับเป็นเรื่องง่ายๆอย่าง "เรียนรู้ที่จะเป็น" อันเป็นกระบวนการที่เจ็บปวดอย่างค่อยๆเป็นค่อยๆไป

..โดยการเดินทางนี้มีเป้าหมายเดียว คือ การเผชิญหน้ากับความไม่รู้ในทุกๆย่างก้าว ไปพร้อมๆกับอาจารย์ของคุณ ๛

๛ the charnel ground beyond birth and death

เมื่อเรานั่งในแต่ละวัน เรากำลังดำรงอยู่ในป่าช้าเหนือการเกิดตาย ดินแดนอันบริสุทธิ์แห่งธรรมอันจริงแท้ ช่างน่าอัศจรรย์ใจ เปี่ยมด้วยแรงดลใจ และชุ่มชื่นรื่นรมย์ ที่เราสามารถดำเนินชีวิตอยู่ท่ามกลางโลกอันสับสนและเสียดแทงในแต่ละวัน โดยมีเวลาหนึ่งหรือสองชั่วโมงเข้าไปในป่าช้าแห่งนั้น เพื่อดูว่ามันจะนำสิ่งใดมาสู่ชีวิตเราบ้าง ๛

๛ In An Extreme State

เมื่อถึงเวลาของการฝึกประจำวัน บางทีเราอาจพบตัวเองตกอยู่ในสภาพจิตใจที่ย่ำแย่สุดขีด หดหู่ ว้าวุ่น โมโห หรือสุดทนกับชีวิตอย่างไม่น่าเชื่อ ในเวลาเช่นนั้นเราอาจรู้สึกได้ถึงแรงต้านต่อการปฏิบัติ เราอาจคิดไปว่า “พอที ไม่มีทางที่ฉันจะนั่งลงและภาวนาในสภาพจิตใจเช่นนี้”

แต่จงจำไว้ว่า เวลาที่เราตกอยู่ในภาวะขีดสุดเช่นนั้น พลังแห่งการตื่นรู้อันหมดจดหาได้อยู่ไกลเกินเอื้อมอย่างที่เราคาดคิด เราจะต้องตระหนักความจริงในข้อนี้ จากนั้นจึงนั่งลง และเฝ้าสังเกตภาวะดังกล่าวตามที่เป็นจริง ลองดูกับมันสักตั้ง แล้วดูว่าเราได้ค้นพบอะไรในตนเองบ้าง ๛

๛ In the Midst of Absolutely Any State of Mind

อิสรภาพท่ามกลางทุกสภาพจิตใจ...

หากเราเฝ้าตามหาอิสรภาพราวกับว่ามันเป็นสภาวะจิตใจที่ตรงกันข้ามกับการปรุงแต่งทางอารมณ์และความคิดที่แสนจะน่าอึดอัด เส้นทางการฝึกฝนของเราก็ดูจะเป็นการเดินทางที่ทอดยาวไม่มีที่สิ้นสุด นั่นก็คือเราจะต้องรอจนกระทั่งสายกรรมของเราได้ถูกชดใช้ไปจนหมดเสียก่อน

ทว่ายังมีอีกหนทางหนึ่ง เรียกว่า “วิถีแห่งมหามุทรา” นั่นคือ การที่เรานำเอาสภาพจิตใจที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้ ไม่ว่ามันจะประภัสสรหรือขุ่นมัวเช่นไร มาเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการการเฝ้ามองอย่างเปลือยเปล่า ไร้การตัดสิน ลองสังเกตดูว่าจริงๆแล้วมันมีรายละเิีอียดอะไรที่สอดคล้องกับสิ่งที่เราเึึคยคาดคิดไว้บ้าง วิุีถีทางนี้จะแสดงให้เราเห็นถึงอิสรภาพแห่งการรู้แจ้งที่สามารถสัมผัสได้ในทุกขณะท่ามกลางทุกสภาวะจิตใจ ๛

๛ Don’t Worry About Your Problems

จงอย่ามัวเฝ้ากังวลอยู่กับปัญหาส่วนตัว ขอเพียงฝึกฝนจิตใจให้กลับสู่พื้นที่ว่างภายใน ปัญหาเหล่านั้นก็จะคลี่คลายด้วยตัวของมันเองสู่คำตอบที่เยี่ยมยอดที่สุด แน่นอนว่าคำตอบนั้นอาจจะไม่ใช่คำตอบที่เราคาดหวัง อีกทั้งอาจจะเป็นสิ่งที่ผลักให้เราตกสู่สถานการณ์อันน่าสะพรึงกลัวหรือไร้หลักประกันใดๆยิ่งขึ้นไปอีก แต่ในฐานะผู้ฝึกฝนบนสายธรรมเราจะต้องเปิดใจและตระหนักว่า คำตอบชีวิตในลักษณะนั้นมีความสอดคล้องกับสัจธรรมสูงสุดมากยิ่งกว่า ดังนั้นจึงไม่มีพื้นที่สำหรับการตัดพ้อแต่ประการใด ๛

๛ Divine Revelation

จงอย่ามัวเฝ้ามองหาเทพพยากรณ์หรือพรจากสวรรค์เพื่อจะมาแก้ปัญหาชีวิตทั้งหลายของคุณ สถานที่เดียวที่เราจะสามารถพบสัจธรรมสูงสุดแห่งชีวิตก็คือภายในจิตใจอันเป็นอิสระจากหลักการและสมมติสัจจะ น้อยครั้งที่ปัญญาญาณจะมาเยี่ยมเยือนในรูปแบบของสายฟ้าฟาด ซึ่งนั่นออกจะดูง่ายไปเสียหน่อย เพราะจริงๆแล้วปัญญาเป็นสิ่งที่ก่อตัวขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป ราวกับการเปลี่ยนแปลงของผิวน้ำทะเลที่ยากจะมองเห็น อย่างไรก็ดีการ”ย่ำเหยาะเหยาะ” ที่ว่านั้นก็จะค่อยๆนำพาเราไปสู่สถานที่ที่เราโหยหาในท้ายที่สุด ๛

๛ Having the Guts

การรู้แจ้งหาใช่สิ่งอื่นใดนอกเสียจากการมีความชัดเจนในการมองสรรพสิ่งตามที่เป็นจริง และมีกึ๋นพอที่จะใช้ชีวิตประจำวันตามแนวทางแห่งการรู้แจ้งนั้น ในพุทธศาสนาความเข้าใจในเรื่องนี้เป็นที่รู้จักกันดีในคุณลักษณะที่ไม่สามารถแยกขาดจากกันได้ของปัญญาและกรุณา อันเปรียบได้กับปีกสองข้างแห่งการรู้แจ้ง ๛

๛ Realization Is So Simple

การตื่นรู้เป็นเรื่องที่แสนจะธรรมดา เพียงแค่เราผ่อนพักอยู่ในธรรมชาติของจิต ไม่มัวสับสนและหมกมุ่นไปกับเสียงซุบซุบของโลกภายนอกจากสถานการณ์ ผู้คน หรือ โลกภายในของคลื่นอารมณ์และความคิดฟุ้งซ่าน

เมื่อเราเรียนรู้ที่จะผ่อนพักในลักษณะนั้น ประสบการณ์ทั้งหลายก็จะไหลผ่านตามวิถีทางของมัน ชีวิตเต็มเปี่ยมไปด้วยพื้นที่ให้แก่การดำรงอยู่ของสรรพสิ่งทั้งสากลจักรวาล ผุดบังเกิดและดับสลายจากความเข้าใจที่สมบูรณ์และการตอบสนองที่เหมาะสม

หน้าที่ของเราในฐานะโพธิสัตว์ คือการฝึกฝนในธรรมชาติเดิมแท้ของจิต จากนั้นจึงมอบความเชื่อใจให้สรรพสิ่งเลื่อนไหลจากธรรมชาติเดิมแท้นั้น ๛

๛ Our Body Is Awareness

จากประสบการณ์ที่สัมผัสได้ในการภาวนา จำเป็นที่เราจะต้องตระหนักว่า สภาวะการตื่นรู้นั้นคือร่างกาย และร่างกายก็คือพลังแห่งการตื่นรู้

นี่คือสัจธรรมสูงสุดแห่งการภาวนา เมื่อเราสามารถมองเห็นความจริงข้อนี้ได้อย่างชัดเจน การเดินทางแห่งจิตวิญญาณที่ถูกเก็บไว้ในทุกอณูของร่างกายก็จะค่อยๆถูกปลดปล่อยออกมา เป็นชีวิตของเรา ชีวิตที่แท้ในทุกขณะ ในวิถีทางที่รื่นรมย์ ตรงไปตรงมา อย่างที่ไม่จำเป็นต้องอาศัยความพยายามแต่ประการใด ๛