๛ There is No Down Time

ในแง่มุมของการเดินทางของจิตวิญญาณนั้น ไม่มีสิ่งที่เรียกว่า “ช่วงตกต่ำ” ของชีวิตแต่อย่างใด

เมื่อเรารู้สึกหดหู่ พบตัวเองเสียเวลาวันแล้ววันเล่าโดยเปล่าประโยชน์ เมื่อเราป่วยหรือหลงทางอยู่ในเมฆหมอกแห่งอวิชชา จงอย่าหยุดที่จะเคลื่อนชีวิตสู่แสงสว่างในเบื้องหน้า

ทุกสถานการณ์ในปัจจุบันแสดงถึงการสุกงอมของผลกรรมในอดีต ความประจวบเหมาะอันดีของเหตุปัจจัย การสรรค์สร้างอันงดงามและความศักดิ์สิทธิ์แห่งการดำรงอยู่บนทุกย่างก้าวบนเส้นทางแห่งการฝึกตน

เมื่อเราสามารถเข้าใจได้เช่นนั้น ชีวิตก็จะเต็มเปี่ยมไปด้วยความงดงามทางจิตวิญญาณ จึงสมควรที่เราจะต้องชื่นชมและให้ความสำคัญต่อทุกขณะของชีวิต แม้จะเป็นชั่วขณะแห่งความมืดมนในยามรัตติกาลก็ตามที ๛

๛ When You Are Very Young

เมื่อคุณยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว คุณต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับทุกแง่มุมชีวิตของตนเอง มันคือภารกิจของคุณที่จะต้องค้นหา ทำความรู้จักกับความเป็นตัวของตัวเอง นั่นคือการทำความรู้จักกับสายธารแห่งกรรม

เมื่อคุณอายุมากขึ้น ภารกิจคุณคือการใช้ชีวิตในสายธารแห่งกรรมนั้นอย่างเต็มที่ ด้วยศีล วินัย ความอดทน ความอ่อนน้อม และที่สำคัญคือ คุณต้องมีความพอใจในผลกรรมทุกๆแง่มุมอย่างไม่ต่อต้าน

แต่ในท้ายที่สุด ช่วงสุดท้ายของการเดินทางอันยาวนานของชีวิต ภารกิจของคุณคือ หยุดทุกสิ่งทุกอย่างโดยสมบูรณ์ ปล่อยวางและละทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้ และนั่นคือภารกิจที่ยากที่สุด เพราะมันคือภารกิจแห่งชีวิต อันเป็นสิ่งที่เราพยายามฝึกฝนและตระเตรียมมาตลอดการเดินทางอันยาวนาน ๛

๛ The Wiles of Ego

ศีลและวินัยจากแง่มุมของการภาวนา หมายถึง "การจริงใจต่อตนเอง" เราต้องรู้จักเฝ้ามองดูตัวเองว่า ในแต่ละวันเรามีความตั้งใจที่จะฝึกฝนสิ่งที่เราเรียนรู้มาอย่างสม่ำเสมอเพียงไร เรามีความแน่วแน่ที่จะทุ่มเทเวลาให้กับตัวเองในเรื่องนี้อย่างไม่มีข้อแม้ หรือการต่อรองหรือไม่

เราต้องเรียนรู้ที่จะเพิกเฉยต่อการขึ้นๆลงๆของจิตในแต่ละวัน เพิกเฉยกับความไม่อดทน ความสับสน เสียงภายนอกที่บอกให้เราวิ่งวุ่นไม่หยุดอยู่นิ่ง หรือความพยายามที่จะรักษาภาพของการเป็นคนที่มีคุณค่าไว้ก็ตามที

เราต้องรู้จักปล่อยวางทุกอย่าง เพื่อการนั่งเฉยๆ เติมเต็มความตั้งใจ โดยไม่ไปมัวพะวงอยู่กับความรู้สึกขึ้นๆลงๆ เราต้องเรียนรู้ที่จะ “บ้า” สักหน่อยถึงจะสามารถทำได้ เพราะอัตตาจะคอยให้ข้อแก้ต่างด้วยหลักตรระกะที่น่าเชื่อถือ เพื่อที่จะชักจูงให้เราหยุดปฏิบัติ หรือ เว้นไปสักวันสองวัน เราต้องบ้าพอที่จะเพิกเฉยต่อกับดักของอัตตาโดยสมบูรณ์ ..นั่นคือหนทางเดียว ๛

๛ Our Unbearable Longing

ในหัวใจของคนทุกคนต่างมีความโหยหาที่จะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ..ธรรมชาติเดิมแท้ด้านในของจิตใจที่ว่าง ตื่นรู้ เรืองรองประภัสสร และปราศจากการปรุงแต่ง เราต่างรู้ด้วยสัญชาตญาณว่า สภาวะที่ว่านั้นคือบ้านที่แท้จริงของเรา ..คือความเป็นตัวเราที่แท้

การภาวนาคือหนทางที่จะพาเรากลับบ้าน คือ เส้นทางสู่การเติมเต็มความปรารถนาสูงสุดในชีวิต จึงเป็นหน้าที่ของเราที่จะแปรเปลี่ยนความโหยหาสู่ความมุ่งมั่นในการฝึกฝนปฏิบัติอย่างจริงจัง ด้วยความวิริยะพากเพียรและความสม่ำเสมอ ๛

๛ In the Case of a Dead End

ในการภาวนา ปกติจะมีการเดินทางลักษณะใดลักษณะหนึ่งเกิดขึ้นเสมอ โดยที่ประสบการณ์แห่งการเดินทางนั้นจะมาหาเราเองในขณะที่เรานั่ง หาได้เกี่ยวข้องอะไรกับความคาดหวังลมๆแล้งๆที่เราแบกติดตัวมา

แต่ในบางเวลา เรานั่งไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า แต่ดูเหมือนจะไม่มีการเดินทางที่ว่านั้นเกิดขึ้นแต่อย่างใด เรารู้สึกเหมือนดั่งถูกปิดกั้นด้วยกำแพงอิฐ หรือจะเรียกได้ว่าพบทางตันก็ไม่ผิดนัก

ในกรณีนั้น จงเอาอย่างท่านโพธิธรรม ผู้ซึ่งนั่งประจันหน้ากับกำแพงอิฐนานเป็นเวลานานถึง ๗ ปีอย่างไม่ย่อท้อ จงเผชิญกับทุกอุปสรรคที่ขวางกั้นอย่างไม่กลัว หรือเขินอาย จงยืดหยัดในศักดิ์ศรีแห่งการเดินทางอย่างไม่ต้องพะวงถึงการบรรลุเป้าหมาย ๛

๛ Be Neurotic!

บ้าบอให้มันเต็มที่ไปเลย!

ยามที่สภาวะอารมณ์อันไม่พึงปรารถนาปรากฎขึ้น จงอย่าไปตัดสิน อย่าไปปิดกั้น อย่าไปกดทับ...จงอย่าลังเลใดๆทั้งสิ้น

จงรู้สึกบ้าบอและสับสนให้มันเต็มที่ไปเลย แสดงมันออกมา แบ่งปันให้พี่น้องกัลยาณมิตรทางธรรมได้รับรู้ ไม่ว่ามันจะดูไร้สาระ เลวร้าย ต่ำต้อย หรืองี่เง่าสักเพียงใด

คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไปต้านสายธารอันไม่หยุดนิ่งของชีวิต ดัดจริตต่อตนเองและผู้อื่น เพื่อจะได้ดูมีความสำคัญ สูงกว่า ดีกว่าสภาวะความเป็นตัวของคุณเองในป้จจุบันขณะ เมื่อคุณเต็มใจที่จะสัมผัสประสบการณ์อีกด้านของชีวิตของความเป็นคนที่งี่เง่า ห่วยแตก เพี้ยน บ้าบอ ไร้สาระ ดูบ้างสักระยะ นั่นเป็นโอกาสให้คุณได้เรียนรู้ที่จะขจัดเปลือกของความอวดดี หยิ่งยโสออกไป ปล่อยให้ตัวตนทางจิตวิญญาณได้ตายไปเสีย เพื่อกลับไปสู่รากฐานของความว่างภายใน เปิดใจในการเดินทาง เผชิญหน้ากับความไม่รู้ แล้วตื่นรู้สู่ความเป็นไปได้อันไพศาลของชีวิต

คุณจะยอมปล่อยให้โอกาสดีๆเช่นนี้ผ่านไปได้อย่างไรกัน ๛

๛ The Loneliness of the Journey

สิ่งที่เรียกกันว่า "ความโดดเดี่ยวของการเดินทาง" คือ

๙๕ เปอร์เซนต์ของสิ่งที่คุณค้นพบ คุณไม่สามารถที่จะแบ่งปันกับใครได้ ส่วนที่เหลืออีก ๕ เปอร์เซนต์ก็มีความเป็นไปได้สูงที่บอกใครไปก็เสี่ยงต่อการเข้าใจผิด ๛

๛ Every Act of Creation

ทุกๆการกระทำแห่งการให้
ทุกๆการกระทำแห่งการสร้างสรรค์
ต่างก็สัมพันธ์กับการปล่อยวางและความตาย..

ไม่ว่าจะเป็นชั่วขณะของการถึงจุดสุดยอดขณะมีเพศสัมพันธ์ การคลอดบุตร การหมดลมหายใจ หรือแม้แต่วินาทีที่มีความคิดสร้างสรรค์ใหม่ผุดบังเกิดขึ้น

แม้วันหนึ่งเราอาจจะรู้สึกราวกับตื่นขึ้นมาจากกองเถ้าถ่าน มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องสลักสำคัญอะไร หน้าที่ของเรามีเพียงอย่างเดียว คือ การก้าวเผชิญกับความกลัว แล้วศิโรราบให้กับกระบวนการคลี่บานของชีวิตในทุกขณะ ๛

๛ Real Fearlessness

by Chogyam Trungpa



ความกล้าหาญทางจริยธรรมที่แท้เป็นผลของความอ่อนโยน
เกิดจากการยอมให้โลกเข้ามาสะกิดหัวใจเธออย่างเปล่าเปลือย
หัวใจที่มีเลือดเนื้อและพลังสร้างสรรค์ที่ดีงาม

เธอต้องพร้อมที่จะเปิดรับกับทุกสถานการณ์โดยปราศจากแรงต้านหรือการเขินอาย ต้องพร้อมที่จะแบ่งปันหัวใจร่วมกับผู้อื่น....

นั่นแหละ คือสารัตถะแห่งการเดินทางของจิตวิญญาณ ๛